-Van pechar? Preguntamos.
-Non, é polos bechos.
Home, algunha bolboretiña voaba hipnotizada
polas lámpadas máis próximas pero non semellaba motivo para manter un negocio entre
tebras. En fin, para contemplar as perseidas, mellor. Pero o que había de
asombrarnos alí arriba, saíu de aló abaixo. Da auga. En poucos minutos nubes
daqueles insectos xurdiron do Douro concentrándose nos farois aínda prendidos
do cais até cubrir o ceo.
Inofensivas. A millares. Estupendas para a pesca. Como morren ao pouco de
emerxer, para mellor uso, recoméndase gardalas nun tupperware (pronúnciese tupergüer) no frigorífico até o día
seguinte onde, coa calor, volverán temporalmente á vida. O nome do animal: cascaozinhas. Ou algo así lle entendemos á xente.
E unha alfombra de
cadáveres cubría as beirarrúas.